Nynorskordboka
vink
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit vink | vinket | vink | vinka |
Opphav
av vinkeTyding og bruk
- einskild vinkande rørsle
- ordre i form av eit teikn
Døme
- hunden lystra det minste vink
- indirekte oppmoding;tips, hint;rettleiing
Døme
- dei fekk eit vink om at noko var i vente;
- gje gode råd og vink