Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vante 2

vanta

verb

Opphav

norrønt vanta; samanheng med van-

Tyding og bruk

  1. vere borte;
    • vante på vitet;
    • meg vantar ingenting
    • det vantar ikkje på åtvaringar
Artikkelside

vant 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

lågtysk, eller nederlandsk, samanheng med vinde (2; eigenleg ‘noko vove, fletta’

Tyding og bruk

  1. sett av vaierar og/el. tau som stør mast, stong
    Døme
    • vant og stag
  2. trelemmar rundt ishockeybane;
    kant på ymse slags spelebord
    Døme
    • slå pucken over vantet
Artikkelside

vevling

substantiv hankjønn

Opphav

frå nederlandsk eigenleg ‘voven line’

Tyding og bruk

  1. stigesteg av tau eller treverk mellom vanta i ein rigg
  2. brei strimmel av ulltøy til å ha kring handleddet;
Artikkelside

saling 2

substantiv hokjønn

Opphav

frå nederlandsk

Tyding og bruk

  1. på seglskipsmast: ramme rundt skøyt, brukt som feste for vanta vidare oppover
  2. kvar av dei stativa som ein strekkjer snorer mellom for å vite kvar dei utstukne hjørna ligg i arbeid med tomt og grunnmur
Artikkelside