Avansert søk

Nynorskordboka 14 oppslagsord

ule 2

ula

verb

Tyding og bruk

lage ein langdregen lyd som liknar lyden «u»;

Døme

vargen, båten, vinden uler;
køyre (berre) så det uler (om øyra)

ule 1

substantiv hokjønn

Opphav

lydord

Tyding og bruk

Døme

snøule

ul 3

adjektiv

Opphav

samanheng med ulke (

Tyding og bruk

(halv)roten;

skjemd (, gammal;

med usmak;

Døme

kjøtet, flesket har vorte ult

ulen

adjektiv

Tyding og bruk

Døme

fisken har vorte ulen

tute 2

tuta

verb

Opphav

frå lågtysk ‘blåse i horn’, opphavleg lydord, samanheng med tut (; jamfør tyte (

Tyding og bruk

ule (2
Døme
- ulven, ugla, vinden tutar;
- ein får tute med dei ulvane ein er i lag med – ein får gjere som dei ein omgåst;
- båten, bilen, toget tutar – i ei fløyte el. eit horn som signal
blåse med lange støytar (i eit musikkinstrument)
Døme
- han tutar i luren, hornet
gråte (sterkt), skrike
Døme
- eg er så lei meg at eg kunne tute;
- kva tutar du for?

Faste uttrykk

tuta øyra fulle
stadig høyre om noko
han fekk tuta øyra fulle med reklame

yle

yla

verb

Opphav

norrønt ýla, lydord

Tyding og bruk

Døme

hunden sette i å yle;
ungen ylte og skreik heile natta;
vinden yler kring husveggene

tyte 2

tyta

verb

Opphav

norrønt þjóta; jamfør tute ( og tyte (

Tyding og bruk

ule (2, tute (2, 1), kvine (1)
Døme
- vinden tyt om nova
gnåle (1), mase (2)
Døme
- kva tyt du etter?
- tyte lenge om noko
stikke (fram);
tyte (3, 1)
Døme
- kleda taut ut gjennom skapdøra
tyte (3, 2), sive (2), piple (1)
Døme
- kvaa har tote fram

huie

huia

verb

Opphav

Tyding og bruk

rope høgt og skingrande;
rope ‘hui’
Døme
- ungane huia og skrålte
kvine (1), ule (2
Døme
- vinden huia rundt huset

hyle

hyla

verb

Opphav

truleg lydord; jamfør yle og ule (

Tyding og bruk

lage ein høg, skingrande lyd;

ule (, tute (, 1)

Døme

ulven hyler;
ungen hylte og skreik;
ho hylte av redsle;
hyle av lått

bergule

substantiv hokjønn

Opphav

Tyding og bruk

Side 1 av 2

Resultat per side: