Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 11 oppslagsord

sekretær

substantiv hankjønn

Opphav

mellomalderlatin secretarius, eigenleg ‘person som tek vare på sekretet’; sjå sekret (2)

Tyding og bruk

  1. person som steller med korrespondansen for ein annan eller andre (t d på eit kontor, i ein institusjon, ein komité og liknande) eller som fører protokoll i møte, drøftingar og liknande;
  2. tittel for visse funksjonærar
    Døme
    • rykkje opp frå sekretær til kontorsjef
  3. mindre skrivepult (med skrå skriveklaff til å slå ned)
Artikkelside

privatsekretær

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sekretær for ein einskild person
Artikkelside

hoffdame

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

dame som er tilsett som selskapsdame eller sekretær for ein kvinneleg medlem av kongehuset
Artikkelside

klerk

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt klerkr, gjennom gammalengelsk og lågtysk, frå mellomalderlatin clericus, av gresk kleros ‘lodd’, opphavleg ‘presteskap valgt ved loddkasting’; jamfør kleresi

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: prestevigd person;
    medhjelpar for presten
  2. om eldre forhold: skrivar, sekretær hos fyrste
Artikkelside

hurpete

adjektiv

Tyding og bruk

sur og bister
Døme
  • ein hurpete sekretær
Artikkelside

velferdssekretær

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sekretær i institusjon som driv velferdsarbeid
Artikkelside

skrivar

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt skrifari; i tyding 3 etter engelsk printer

Tyding og bruk

  1. person som gjer skrivearbeid;
  3. i edb: maskin som lagar datautskrifter;
Artikkelside

sjefssekretær

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

sekretær for ein sjef
Artikkelside

sekretariat

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå mellomalderlatin av secretarius; sjå sekretær

Tyding og bruk

kontor i ein større institusjon eller ei verksemd som står for korrespondansen;
Artikkelside

personleg

adjektiv

Opphav

av person

Tyding og bruk

  1. som gjeld, høyrer til, er knytt til eller er retta mot éin (privat) person (1)
    Døme
    • eit personleg brev;
    • ha ei personleg meining;
    • få personleg kritikk;
    • personleg sekretær;
    • religionen er ei personleg sak – privatsak
  2. som byggjer på eigne røynsler
    Døme
    • ha personleg kjennskap til
  3. som ein sjølv gjer
    Døme
    • ta seg personleg av saka
  4. som er ein person
    Døme
    • ein personleg gud
  5. i grammatikk: som har med person (4) å gjere
    Døme
    • personlege pronomen

Faste uttrykk

  • personleg datamaskin
    etter måten rimeleg mikrodatamaskin som brukaren sjølv har full kontroll over drifta av; jamfør heimedatamaskin
Artikkelside
Side 1 av 2