Nynorskordboka
sekretær
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein sekretær | sekretæren | sekretærar | sekretærane |
Opphav
mellomalderlatin secretarius, eigenleg ‘person som tek vare på sekretet’; sjå sekret (2)Tyding og bruk
- person som steller med korrespondansen for ein annan eller andre (t d på eit kontor, i ein institusjon, ein komité og liknande) eller som fører protokoll i møte, drøftingar og liknande;
- tittel for visse funksjonærar
Døme
- rykkje opp frå sekretær til kontorsjef
- mindre skrivepult (med skrå skriveklaff til å slå ned)