Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

særrett

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

rett (, 1) framom andre (for ein einskild, ei gruppe);

førerett (, privilegium

privilegium

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin, av privus ‘einskild’ og lex ‘lov’

Tyding og bruk

(lovfesta) førerett (1, særrett
gunstige livsvilkår som ikkje alle opplever;
særskilt gode (3
Døme
- frisk luft og reint vatn er eit privilegium

prerogativ

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin, opphavleg ‘som blir spurd først’

Tyding og bruk

førerett (, særrett, privilegium (1)

førerett 1, forrett 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; av for- ( og rett (

Tyding og bruk

prioritet over andre;

særrett, førsterett, prioritet

Døme

ha føreretten til ei stilling;
lovfesta førerett

fribrev

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

(dokument som gjev) særrett, privilegium

Døme

ha fribrev på noko

adelsprivilegium

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

(arveleg) særrett for adel (1);

jamfør privilegium