Nynorskordboka
prioritet
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein prioritet | prioriteten | prioritetar | prioritetane |
Opphav
gjennom fransk; frå mellomalderlatinTyding og bruk
- det at noko blir vurdert som viktigare enn noko anna;
Døme
- saka har høgaste prioritet;
- desse gruppene har prioritet
- som etterledd i ord som
- førsteprioritet
- andreprioritet
- i jus: fortrinnsrett til å få utbetalt pengar ein har krav på
Døme
- lønskrav har prioritet i konkursbu
Faste uttrykk
- vike prioritetgje avkall på plassen sin i ei prioritetsrekkje;
jamfør prioritetsvik