Nynorskordboka
særrett
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein særrett | særretten | særrettar | særrettane |
Tyding og bruk
rett (2, 1) framom andre (for ein einskild, ei gruppe);
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein særrett | særretten | særrettar | særrettane |