Avansert søk

Nynorskordboka 8 oppslagsord

rukke 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt hrukka

Tyding og bruk

smal fald i hud;
rynke (1, 1)
Døme
- ha rukker i andletet;
- leggje panna i djupe rukker
liten brett eller fald;
skrukk på ei flate;
rynke (1, 2)
Døme
- få rukke på skjørtet

rukke 2

rukka

verb

Opphav

Tyding og bruk

lage rukker (;

skrukke (, rynke (

Døme

rukke skallen

Faste uttrykk

rukke på nasen
vise misnøye

snurpe 2

snurpa

verb

Opphav

samanheng med snerpe (

Tyding og bruk

dra (rukkete) saman med tråd, snor eller liknande;
snøre (2
Døme
- snurpe saman eit hol i buksa;
- snurpe saman ein sekk
dra saman (i rukker)
Døme
- snurpe munnen
fiske med snurpenot

snerpe 3

snerpa

verb

Opphav

norrønt snerpa ‘kvesse, skjerpe’; av snerpe (

Tyding og bruk

dra i hop i rukker;
knipe (2, snurpe (2
Døme
- snerpe saman munnen
lage ei tynn skorpe
Døme
- det snerpte på vatnet – det la seg ei ishinne på vatnet

Faste uttrykk

snerpe seg saman
dra seg i hop

skrykke, skrykkje

skrykka, skrykkja

verb

Opphav

Tyding og bruk

stue i hop;

dra i hop så det lagar seg rukker;

Døme

skredet skrykte løa;
skrykke på nasen

skrullete

adjektiv

Tyding og bruk

full av griller, rare innfall, innbillingar
med ujamne rukker;
posete

skalle 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt skalli; samanheng med skål (

Tyding og bruk

panne (2;
(fram)hovud;
hjerneskalle
Døme
- ha rukker i skallen;
- flytte brillene opp i skallen;
- ha lite vit i skallen
puff, støyt med panna;
jamfør springskalle
Døme
- gje nokon ein skalle
tørr, steinete jordrygg
banke (1, 1), grunne i sjøen

rykke 2, rykkje 2

rykka, rykkja

verb

Opphav

jamfør norrønt hrøkkva ‘få rukker’

Tyding og bruk

lage rukker, snøre saman, rukke (, rynke (

Døme

rykkje på nasen;
rykkje i hop, saman