Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

marg

substantiv hankjønn

Opphav

av latin margo ‘kant, rand, grense’

Tyding og bruk

loddrett rand på ei tekstside

Døme

smal marg;
skrive merknader i margen

mark 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt mǫrk ‘skog’, opphavleg ‘grense(land)', samanheng med mark (; jamfør marg og margin

Tyding og bruk

utmark, oftast med skog
Døme
- gå tur i marka;
- dei er i marka og høgg ved
- - bymark
  - jaktmark
  - villmark
grasgrodd område der det ikkje finst hus, vegar eller liknande;
terreng (1)
Døme
- rusle i skog og mark
- - grasmark
  - innmark
  - lyngmark
dyrka grunn;
eng, jordstykke
Døme
- arbeide ute på markene
jordoverflate;
bakke (3, 2)
Døme
- sitje på marka;
- det er tele i marka
slagmark, felt (2
verkefelt
- - misjonsmark

Faste uttrykk

føre i marka
leggje fram, framføre;
argumentere
dei har ført mange argument i marka
i marka
på sjølve staden;
utandørs;
i felten
gjere studium i marka
slå av marka
vinne over nokon
upløgd mark
område som ikkje er utforska
på dette fagområdet er det framleis mykje upløgd mark

margin

substantiv hankjønn

Opphav

av latin margo, akkusativ marginem; same opphav som marg

Tyding og bruk

avstand (1);
spelerom, slingringsmon
Døme
- fylle opptakskravet med god margin;
- vinne tevlinga med klar margin
skilnad mellom to summar, prisar eller noteringar
depositum

tabulator

substantiv hankjønn

Uttale

-aˊtorar; -atoˊrar

Opphav

frå engelsk; samanheng med tabell

Tyding og bruk

tast på skrivemaskin som ein bruker for å rykkje vogna eit visst stykke fram (til ein innrykt marg)
maskin som les holkort eller holband og skriv ut data som lister eller tabellar