Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

forse

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk ‘styrke’

Tyding og bruk

sterk side;

styrke, spisskompetanse

Døme

ha sin forse i eit fag;
solid forsvarsspel har alltid vore den store forsen til laget

forsere

forsera

verb

Opphav

frå fransk ‘tvinge’; samanheng med forse

Tyding og bruk

auke farten på;
skunde (3, presse fram
Døme
- forsere arbeidet;
- skeiseløparen forserer i svingen
trengje gjennom eller inn i;
passere, storme
Døme
- forsere muren;
- forsere hindringar;
- forsere grensa