Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

braute

brauta

verb

Tyding og bruk

vere sjølvgod og bråkande;

skryte (, 1), kyte (1)

Døme

ein roleg kar som ikkje brautar på nokon måte

brukt som adjektiv:
- ein brautande og omsynslaus mann;
- brautande og nedlatande framferd

brauten

adjektiv

Opphav

Tyding og bruk

sjølvgod og skrytete;

brautande;

Døme

han er brauten i orda;
fortelje brautne vitsar

ture 2

tura

verb

Opphav

Tyding og bruk

feste og drikke;
rangle (3, 2), svire
Døme
- ture og drikke;
- ture bort pengane
feire
Døme
- ture bryllaup;
- ture jul
ha moro, leike, ståke
drive omsunslaust på;
buse, braute
Døme
- ikkje la dei ture fram slik

skryte

skryta

verb

Opphav

av lågtysk schruten ‘snorke, puste’

Tyding og bruk

framheve eller rose, særleg på ein overdriven måte;
prale, braute
Døme
- skryte av rikdomen sin;
- ho skryter av kollegaene sine;
- han skrytte for å erte henne
- brukt som adjektiv:
  skrytande avisoppslag
om esel: lage ein høg, skrikande lyd

Faste uttrykk

skryte opp
rose (nokon) sterkt (og ufortent)
han skrytte opp seg sjølv
skryte opp i skyene
framstille svært fordelaktig
fiskekakene vart skrytte opp i skyene
skryte på seg
påstå noko fordelaktig om seg sjølv
dei skryter på seg ein kunnskap dei umogleg kan ha

braske

braska

verb

Opphav

samanheng med norrønt brasta ‘braute, skryte’

Tyding og bruk

bråke (2, ståke;
baske
gjere seg til

brolte

brolta

verb

Opphav

norrønt brǫlta

Tyding og bruk

baske (med);
bråke (2, ståke
skryte (2, braute

skvadronere

skvadronera

verb

Opphav

av tysk schwadronieren ‘slå om seg med sabel og kårde’ med innverknad frå schwadern ‘skvaldre’

Tyding og bruk

forelda: braute, skryte (, 1)