Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
5 treff

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

midt i blinken

Betydning og bruk

akkurat det en ønsker;
helt rett;
Se: blink
Eksempel
  • gaven var midt i blinken
Artikkelside

blink 1

substantiv hankjønn

Opphav

fra tysk

Betydning og bruk

  1. merke til å sikte eller skyte på, særlig rund flekk midt i skyteskive
    Eksempel
    • skyte på blink;
    • treffe blinken
  2. merke på tre etter blinking;
    jamfør blinke (1
  3. samling av trær som er blinket (1
    Eksempel
    • salg av blink

Faste uttrykk

  • fylle blinken
    i skiskyting: treffe alle blinkene på skyteskive
    • hun fylte blinken med to ekstraskudd
  • midt i blinken
    akkurat det en ønsker;
    helt rett
    • gaven var midt i blinken
Artikkelside

Nynorskordboka 3 oppslagsord

midt i blinken

Tyding og bruk

nett det ein ynskjer;
heilt rett;
Sjå: blink
Døme
  • dette må vere ei bok midt i blinken for deg
Artikkelside

treffe

treffa

verb

Opphav

av tysk treffen; same opphav som drepe

Tyding og bruk

  1. kome i samband med;
    Døme
    • treffe nokon til lunsj;
    • treffe kvarandre i utlandet;
    • ho har eg ikkje treft før;
    • han er vanskeleg å treffe i kontortida
  2. finne målet;
    komme borti;
    Døme
    • treffe midt i blinken;
    • snøballen trefte glasruta;
    • soldaten var treft;
    • treffe bakken med eit plask
  3. gjere eit vellykka val eller ei vellykka handling;
    Døme
    • treffe med timinga;
    • treffe med investeringane
  4. vekkje kjensler
    Døme
    • historia trefte meg hardt;
    • kjenne seg treft av kritikken;
    • treffe nokon midt i hjartet
  5. gje ei slåande skildring av noko;
    jamfør treffande
    Døme
    • filmen trefte samtida godt;
    • kritikken treffer rett

Faste uttrykk

  • treffe på
    møte nokon tilfeldig;
    støyte på
    • treffe på ein gammal ven på flyplassen
  • treffe seg
    hende ved slump
    • det trefte seg slik at dei fekk reise i lag
Artikkelside

blink 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

  1. merke til å sikte eller skyte på;
    (svart, rund) flekk midt i ei skyteskive
    Døme
    • skyte på blink;
    • treffe blinken;
    • skyte blink
  2. merke på trestamme etter blinking;
    jamfør blinke (1
  3. samling av tre som er blinka (1
    Døme
    • selje blinken på rot

Faste uttrykk

  • fylle blinken
    i skiskyting: treffe alle blinkane på skyteskive
    • på tredje skyting imponerte han med å fylle blinken
  • midt i blinken
    nett det ein ynskjer;
    heilt rett
    • dette må vere ei bok midt i blinken for deg
Artikkelside