Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
107 treff

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 107 oppslagsord

eigenskap

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; jamfør -skap (1

Tyding og bruk

  1. særdrag ved ein person, ein ting eller eit fenomen;
    Døme
    • mennesket har både gode og dårlege eigenskapar;
    • personlege eigenskapar;
    • genetiske eigenskapar;
    • gassen har desse eigenskapane

Faste uttrykk

  • i eigenskap av
    i kraft av å ha ei viss stilling, rolle eller liknande
    • i eigenskap av å vere forbrukar;
    • ho opna vegen i eigenskap av statsråd
Artikkelside

gjerd

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt gerð; av gjere

Tyding og bruk

  2. Døme
    • ho er trufast i all si gjerd;
    • både i ord og gjerd
  3. Døme
    • denne har slike gjerder
  4. Døme
    • gjere det på ymse gjerder;
    • det er ei fin gjerd på dette;
    • det er inga gjerd på det

Faste uttrykk

  • i gjerde
    i ferd med å bli til eller ta form;
    i emning
    • dei forstod kva som var i gjerde
Artikkelside

i eigenskap av

Tyding og bruk

i kraft av å ha ei viss stilling, rolle eller liknande;
Sjå: eigenskap
Døme
  • i eigenskap av å vere forbrukar;
  • ho opna vegen i eigenskap av statsråd
Artikkelside

smak og behag

Tyding og bruk

personleg føretrekt kvalitet eller eigenskap;
Sjå: behag, smak
Døme
  • smak og behag kan ikkje diskuterast
Artikkelside

arveleg belasta

Tyding og bruk

Sjå: arveleg
  1. genetisk disponert for for ein aktivitet eller ein eigenskap
    Døme
    • vere arveleg belasta med kreft
  2. påverka av tidlegare generasjonar
    Døme
    • skodespelaren var arveleg belasta med to foreldre som jobba i teateret
Artikkelside

kunstig intelligens

Tyding og bruk

eigenskap ved datamaskinar som minner om menneskeleg intelligens, til dømes evne til å lære og korrigere seg sjølv;
jamfør KI;
Artikkelside

dominant gen

Tyding og bruk

arveanlegg som framkallar ein eigenskap fullt ut, så sant det er til stades;
Sjå: dominant
Artikkelside

markør

substantiv hankjønn

Uttale

markøˊr

Opphav

frå fransk; jamfør markere

Tyding og bruk

  1. noko som markerer eller står for ein eigenskap, identitet eller liknande
    Døme
    • ein kulturell markør;
    • musikken dei høyrer på, er ein markør for kva gruppe dei identifiserer seg med
  2. ting, maskindel eller liknande som markerer ei stilling, linje eller grense
    Døme
    • setje ut markørar for å vise kvar bana er
  3. person som markerer såra person, motstandar eller liknande under ei øving
  4. rørleg merke som viser ein posisjon på ein dataskjerm;
  5. person som viser treffpunkt på ei skyteskive
  6. person som noterer poeng i biljard eller liknande
  7. teikn som blir brukt til å identifisere ein tilstand eller sjukdom
    Døme
    • på sjukehuset fann dei ein markør på X-kromosomet
  8. innretning på havbotnen eller på havoverflata for å gjere det lettare å finne att noko
Artikkelside

lukt 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt lukt, frå lågtysk , opphavleg ‘luftstraum’; same opphav som luft og loft

Tyding og bruk

  1. (eigenskap hos stoff i gassform til) påverknad på luktecellene;
    Døme
    • lukta av nysteikt brød;
    • det er ei vond lukt her;
    • lukta reiv i nasen
  2. Døme
    • miste lukt og smak på grunn av forkjøling
Artikkelside

arveeigenskap

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

eigenskap som eit levande vesen har arva frå ein forfar
Døme
  • med genteknologi kan ein endre arveeigenskapar
Artikkelside
Side 1 av 11