Nynorskordboka
mynt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mynt | mynten | myntar | myntane |
Opphav
norrønt mynt, gjennom gammalengelsk og lågtysk; frå latin moneta ‘mynt(verkstad)'Tyding og bruk
- stempla metallstykke som blir brukt til betaling
Døme
- samle på myntar;
- prege mynt
- som etterledd i ord som
- einkronemynt
- gullmynt
- side av ein mynt (1) som viser verdien;motsett krone (1, 11)
Døme
- gangbar mynt;
- betale med klingande mynt;
- vere fri for mynt;
- norsk mynt
- stad der dei lagar myntar
Faste uttrykk
- gje att med same myntgje att med dei same midla som blir brukte mot ein sjølv;
gje svar på tiltale - kaste mynt og kroneavgjere noko ved å kaste eit pengestykke og sjå kva for ei side som blir liggjande opp
- slå mynt påtene på eller ha fordel av noko
- partiet prøvde å slå mynt på tragedien for å sikre seg fleire veljarar
- svare med same myntsvare med dei same midla som blir brukte mot ein sjølv;
gje svar på tiltale