Artikkelside

Nynorskordboka

substantiv hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ei krone	krona	kroner	kronene

norrønt krúna, gjennom lågtysk og latin corona ‘krans, ring’; frå gresk opphavleg ‘noko krumma’

ring- eller hjelmforma hovudpryd som symbol på makt eller vyrdnad
Døme
- kongen hadde krone på hovudet;
- brura er pynta med krone og sølv
- - brurekrone
  - kongekrone
kongemakt (2)
Døme
- gjere krav på krona;
- krona åtte mykje jord
topp(del), øvste punkt
Døme
- setje krone på ei tann
- - murkrone
  - tannkrone
gevir
Døme
- ein hjort med krone
isse
Døme
- barbere håret på krona
indre krans av blad på blomsterdekke
Døme
- blomsteren har raude blad på toppen av krona
greiner og blad på tre med høg, naken stamme
Døme
- treet er tett i krona
- - furukrone
del mellom hov og kode (1 hos hest
mynteining i Skandinavia og på Island;
forkorta kr
Døme
- 1 krone = 100 øre;
- betale tusen kroner;
- danske kroner
kronestykke
Døme
- krona trilla over golvet
myntside med bilete av ei krone (1, 1)

kaste mynt og krone
avgjere noko ved å kaste eit pengestykke og sjå kva for ei side som blir liggjande opp
krona på verket
det som fullendar eit arbeid eller gjeremål
setje krona på verket med å vinne cupfinalen