spøkje, spøke
spøkja, spøka
verb
Opphav
frå lågtysk; av spøkTyding og bruk
Døme
- det spøkjer der i huset;
- den døde spøkjer der om nettene
- vere til stades;dukke opp
Døme
- noko spøkjer i tankane
- drive med spøk;fjase, skjemte
Døme
- dei spøkte og lo
Faste uttrykk
- ikkje til å spøkje medikkje god å kome ut for
- spøkje forvere fare for;
sjå stygt ut- det spøkjer for kornhausten