Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
5 treff

Nynorskordboka 5 oppslagsord

kurer

substantiv hankjønn

Uttale

kure´r

Opphav

av fransk , av courir ‘springe’; samanheng med kurant (2

Tyding og bruk

person som frakter ein beskjed, eit brev eller ein pakke for andre;
Døme
  • dei sende brevet med kurer;
  • kureren vart stogga på grensa med 10 kilo kokain
Artikkelside

kure 1

kura

verb

Tyding og bruk

ta eller behandle noko med ein kur (1, 1)
Døme
  • barna kura på sanatoriet;
  • ho kura håret før daten
Artikkelside

kure 2

kura

verb

Opphav

jamfør islandsk kúra ‘liggje, sitje ihopkropen’

Tyding og bruk

  1. lute seg ned;
    gjere seg liten
  2. vere i ulag;
    sture
  3. liggje still, kvile, sove
Artikkelside

kurere

kurera

verb

Opphav

av latin curare ‘ha omsut for’

Tyding og bruk

  1. gjere frisk;
    Døme
    • kurere ein lei hoste;
    • han vart heilt kurert for sjukdomen
  2. venje av med;
    bli kvitt
    Døme
    • eg skal kurere deg for den lysta!
Artikkelside

stafett

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk, frå italiensk av staffa ‘stigbøyel’; opphavleg frå germansk ‘steg’

Tyding og bruk

  1. i eldre tid: (ridande) snøggbod, kurer
  2. Døme
    • springe stafett;
    • vinne 4 x 100 m stafett
  3. Døme
    • føre stafetten vidare;
    • miste stafetten
Artikkelside