Artikkelside

Nynorskordboka

kurer

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein kurer	kureren	kurerar	kurerane

Uttale

kure´r

Opphav

av fransk , av courir ‘springe’; samanheng med kurant (

Tyding og bruk

person som frakter ein beskjed, eit brev eller ein pakke for andre;

ilbod (1), snøggbod

Døme

dei sende brevet med kurer;
kureren vart stogga på grensa med 10 kilo kokain