tilhøve
substantiv inkjekjønn
Tyding og bruk
- høve, forhold (mellom to eller fleire individ, ting, omgrep);
Døme
- makttilhøve;
- venskapstilhøve;
- årsakstilhøve;
- tilhøvet mellom partane, venene;
- ha eit godt, dårleg tilhøve til nokon;
- tilhøvet mellom kyrkja og staten