kort 1
substantiv inkjekjønn
Opphav
gjennom lågtysk, frå latin charta, av gresk khartes; samanheng med kart (3Tyding og bruk
- firkanta blad av papir, papp eller plast med fotografi, teikning, skrift eller liknande på
Døme
- sende kort frå ferieturen
- som etterledd i ord som
- frikort
- førarkort
- ID-kort
- julekort
- klippekort
- medlemskort
- postkort
- prospektkort
- visittkort
- vognkort
- lite, firkanta pappblad med figurar eller tal til leik, spel;
Døme
- dele ut korta;
- spele kort
Faste uttrykk
- blande kortafå i stand ugreie; avspore, kome inn på ting som ikkje har noko med saka å gjere
- gode kort på handagode argument, kvalifikasjonar eller liknande som gjer at ein stiller sterkt
- kaste korta
- gje opp eit kortspel fordi ein ikkje kan eller vil spele korta ein har;
slutte å spele - i overført tyding: gje opp ei sak, eit standpunkt eller liknande
- han kasta korta fordi partnaren trekte seg frå samarbeidet
- kike nokon i kortafå greie på kva nokon vil gjere
- leggje korta på bordettilstå, fortelje alt
- liggje i kortavere underforstått, klart
- setje alt på eitt kortsatse alt på éin sjanse, éi sak eller liknande
- sikkert kortnoko eller nokon som gjev utteljing
- Stavanger har i tiår vore eit sikkert kort for Høgre
- spele korta sin godtutnytte dei sjansane ein får
- sterkt kortnoko eller nokon det er verdt å satse på
- Suzukis sterkaste kort er firehjulstrekk;
- vårt sterkaste kort på jentesida
- syne kortakome med det ein har å fare med