Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
5 treff

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

tittel

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt titull; fra latin titulus, egentlig ‘innskrift, påskrift’

Betydning og bruk

  1. navn eller overskrift som kort antyder eller symboliserer innholdet av en tekst, et bilde eller lignende
    Eksempel
    • tittelen på det maleriet sier meg ingenting;
    • jeg husker tittelen på boka, men ikke navnet på forfatteren
  2. betegnelse for en persons stilling eller rang
    Eksempel
    • ha en fin tittel å (kunne) skryte av
    • i idrett: betegnelse som mester innenfor en idrettsgren
      • forsvare en tittel
Artikkelside

titrere

verb

Opphav

gjennom fransk; fra latin titulus ‘tittel, overskrift’

Betydning og bruk

bestemme mengden av et stoff i en løsning
Artikkelside

Nynorskordboka 3 oppslagsord

tittel

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt titull; frå latin titulus, eigenleg ‘innskrift, påskrift’

Tyding og bruk

  1. namn eller overskrift som kort gjev eller symboliserer innhaldet av ei tekst (bok, hefte, skrift, del av utgreiing, (avis)artikkel og liknande)
    Døme
    • boktittel
  2. nemning for den stillinga eller rangen ein person har
    Døme
    • grevetittel;
    • ein fin tittel
    • i idrett: nemning for meister innanfor ei idrettsgrein
      • forsvare (EM-)tittelen frå i fjor
Artikkelside

titulere

titulera

verb

Opphav

gjennom tysk, frå latin titulare av titulus; jamfør tittel

Tyding og bruk

tiltale eller omtale med den eller den tittel;
Døme
  • han vart titulert professor
Artikkelside

titrere

titrera

verb

Opphav

gjennom fransk; frå latin titulus ‘tittel, overskrift’

Tyding og bruk

fastsetje mengda av eit stoff i ei løysning
Artikkelside