Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
87 treff

Nynorskordboka 87 oppslagsord

fengsel

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt fangelsi, etter lågtysk; av fange (3

Tyding og bruk

  1. Døme
    • få, bli dømd til eitt års fengsel
  2. bygning der arresterte eller (oftast) dømde personar sit eller sonar straff;
    fangehus, fengselsbygning
    Døme
    • sitje i fengsel;
    • setje, kaste nokon i fengsel
  3. i overført tyding: band (1, stengsel, ufridom
    Døme
    • leve (som) i eit fengsel
Artikkelside

sone straffa si

Tyding og bruk

sitje i fengsel;
bøte for ei misferd;
Sjå: straff
Artikkelside

straffeanstalt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

anstalt eller bygning for lovbrytarar som har fått fengselsstraff eller straffarbeid;
Artikkelside

straffange, straff-fange

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som sonar ei straff i fengsel
Artikkelside

straff

substantiv hokjønn

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

rådgjerd eller gjengjeld for brotsverk, misgjerd eller ulydnad;
refsing, tukting
Døme
  • mild straff;
  • få straff som fortent

Faste uttrykk

  • sone straffa si
    sitje i fengsel;
    bøte for ei misferd
Artikkelside

sitje, sitte

sitja, sitta

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt sitja

Tyding og bruk

  1. kvile setet eller bakdelen med overkroppen meir eller mindre oppreist
    Døme
    • sitje på ein stol;
    • katten sit ute på trappa
  2. setje seg
    Døme
    • vil du ikkje sitje?
  3. vere plassert
    Døme
    • sitje øvst ved bordet
  4. vere i verksemd med eller halde på med i sitjande stilling
    Døme
    • sitje og arbeide
  5. stå roleg, vere i kvilestilling
    Døme
    • hønene sit på vaglet;
    • det sat ei fluge i taket
  6. bu, opphalde seg, vere
    Døme
    • sitje att med mange barn;
    • sitje i fengsel;
    • nøkkelen sat i låsen;
    • redsla sat i han;
    • han sat heime heile dagen;
    • ho sat på garden så lenge ho levde;
    • lua sat på snei;
    • det sit eit godt hovud på den guten
  7. vere fast
    Døme
    • slå i ein spikar så han sit;
    • sjukdomen sat lenge i;
    • ha mistanken sitjande på seg
  8. stå føre ei viss verksemd
    Døme
    • sitje i billettluka;
    • sitje i ei nemnd;
    • sitje med makta;
    • sitje på Stortinget
    • brukt som adjektiv:
      • den sitjande regjeringa
  9. ha rett storleik;
    høve, passe
    Døme
    • dressen sit som støypt
  10. slite med jamn bruk
    Døme
    • sitje hol i buksebaken;
    • sitje ned ein sofa

Faste uttrykk

  • sitje ... i det
    vere i ei viss økonomisk stode
    • han sit godt i det;
    • familien sat svært dårleg i det
  • sitje att
    måtte bli att på skulen etter skuletid som straff;
    sitje igjen
  • sitje igjen
    måtte bli att på skulen etter skuletid som straff;
    sitje att
  • sitje inne
    vere i fengsel
  • sitje langt inne
    vere vanskeleg å oppnå
    • sigeren sat langt inne
  • sitje med
    ha eller disponere noko
  • sitje med armane i kross
    vere passiv
  • sitje modell
  • sitje ned
    setje seg ned
  • sitje oppe
    vere oppe om natta
  • sitje på
    • sitje inne med, ha
    • tvihlade på noko
    • få skyss
  • sitje som eit skot
    passe perfekt;
    vere ein fulltreffar
    • dressen sit som eit skot;
    • musikken sat som eit skot
Artikkelside

sperre inne

Tyding og bruk

Sjå: sperre
  1. stengje inne;
    isolere;
  2. setje i fengsel;
Artikkelside

sperre 2

sperra

verb

Opphav

norrønt sperra

Tyding og bruk

  1. setje opp sperre (1, 2);
    Døme
    • sperre ei gate;
    • sperre av eit område;
    • bilen stod slik at han sperra trafikken
    • brukt som adjektiv:
      • ein sperra veg
  2. opne vidt opp;
    Døme
    • sperre opp auga

Faste uttrykk

  • sperra konto
    konto som ikkje kan disponerast av eigaren
    • setje inn eit depositum på sperra konto
  • sperra sats
    sats (7) med større mellomrom mellom bokstavane enn vanleg
  • sperre inne
Artikkelside

utbrytarkonge

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som er ein meister til å bryte seg ut frå fengsel eller liknande;
jamfør utbrytar (1)
Artikkelside

utbrytar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. person som bryt seg ut frå ein stad, til dømes fengsel eller annan lukka institusjon
  2. person som bryt ut frå parti, foreining eller liknande, ofte for å lage ny gruppering
  3. idrettsutøvar som rykkjer frå hovudfeltet;
    Døme
    • hovudfeltet tok att utbrytarane
Artikkelside