Nynorskordboka
vrake
vraka
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vrakaå vrake | vrakar | vraka | har vraka | vrak!vraka!vrake! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| vraka + substantiv | vraka + substantiv | den/det vraka + substantiv | vraka + substantiv | vrakande |
Opphav
av lågtysk wraken eller av vrak (1Tyding og bruk
Døme
- vrake eit framlegg;
- jenta vraka guten
- om vrakar: granske varekvalitet og skilje ut det som ikkje held mål
Døme
- vrake fisk;
- vrake tømmer
- gjere til vrak;øydeleggje
Døme
- han sovna ved rattet og vraka bilen
Faste uttrykk
- velje og vraketa det ein helst vil ha
- det er berre å velje og vrake frå menyen;
- du kan velje og vrake frå eit utval italienske vinar