Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vante 2

vanta

verb

Opphav

norrønt vanta; samanheng med van-

Tyding og bruk

  1. vere borte;
    • vante på vitet;
    • meg vantar ingenting
    • det vantar ikkje på åtvaringar
Artikkelside

vant 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

lågtysk, eller nederlandsk, samanheng med vinde (2; eigenleg ‘noko vove, fletta’

Tyding og bruk

  1. sett av vaierar og/el. tau som stør mast, stong
    Døme
    • vant og stag
  2. trelemmar rundt ishockeybane;
    kant på ymse slags spelebord
    Døme
    • slå pucken over vantet
Artikkelside

vevling

substantiv hankjønn

Opphav

frå nederlandsk eigenleg ‘voven line’

Tyding og bruk

  1. stigesteg av tau eller treverk mellom vanta i ein rigg
  2. brei strimmel av ulltøy til å ha kring handleddet;
Artikkelside

saling

substantiv hokjønn

Opphav

frå nederlandsk

Tyding og bruk

  1. ramme rundt skøyt på seglskipsmast som tener til feste for vanta vidare oppover
  2. kvar av dei stativa som ein strekkjer snorer mellom for å vite kvar dei utstukne hjørna ligg i arbeid med tomt og grunnmur
Artikkelside