stol
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt stóll; truleg samanheng med stå (3Tyding og bruk
- møbel til å sitje på
Døme
- barnestol;
- kjøkenstol;
- korgstol;
- kubbestol;
- lenestol;
- liggjestol;
- øyrestol;
- setje seg på ein stol;
- falle mellom to stolar – òg: høve korkje til det eine el. det andre;
- setje ein stol for døra – òg: tvinge ein til å velje
- i samansetningar: symbol på embete, makt, vyrdnad
Døme
- bispestol;
- domstol;
- kongestol
- særleg i samansetningar: opphøgd stad, plattform til å tale frå
Døme
- lærestol;
- preikestol;
- talarstol;
- presten stod alt på stolen
- berande ramme, stativ til noko
Døme
- takstol;
- vevstol
- brett på strykeinstrument til å spenne strengene over
- stolen på ei fele
Faste uttrykk
- stikke under stolenteie med (noko), løyne(noko)