Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

flykte

flykta

verb

Opphav

frå lågtysk; av flukt

Tyding og bruk

  1. fly (11, rømme (særleg frå fare)
    Døme
    • flykte frå fienden
  2. kome seg unna;
    unngå
    Døme
    • flykte frå problema
Artikkelside

kuleregn

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Døme
  • dei måtte flykte i eit kuleregn
Artikkelside

ta beina på nakken

Tyding og bruk

skunde seg;
flykte av stad;
Sjå: bein, nakke
Artikkelside

nakke

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hnakki

Tyding og bruk

  1. baksida av halsen
    Døme
    • vere stiv i nakke og rygg;
    • kjærteikne nakken
  2. øvste del av ryggen
    Døme
    • dei gjekk med bøygd nakke og sa ingenting;
    • ta skia på nakken
  3. bakre del av noko som minner om ein nakke (1), til dømes bakre del på kniv- eller økseblad

Faste uttrykk

  • få nokon på nakken
    få nokon etter seg;
    få med nokon å gjere
    • ein råkøyrar kan få politiet på nakken
  • ha auge i nakken
    vere på vakt, vere påpasseleg
  • kaste med nakken
    vere overlegen
  • knekkje nakken
    ta på seg noko ein ikkje greier
    • ha eit mål som ein lett kan knekkje nakken på
  • ta beina på nakken
    skunde seg;
    flykte av stad
  • ta seg sjølv i nakken
    ta seg saman
Artikkelside

flukt

substantiv hokjønn

Opphav

frå lågtysk, jamfør norrønt flótti; samanheng med fly (10 og flykte

Tyding og bruk

  1. det å flykte (1);
    Døme
    • jage nokon på flukt;
    • vere på flukt frå fienden;
    • ta flukta;
    • flukta frå landsbygda;
    • dyret slår over til galopp ved flukt
  2. flog (1) i lufta;
    jamfør glideflukt
    Døme
    • skyte fuglen i flukta
  3. fråfall frå tidlegare meiningar, idear;
  4. det å unngå noko;
    Døme
    • flukt frå kvardagen
  5. flyging, renning (omkring)
  6. Døme
    • flukt i kroppen
  7. Døme
    • poetisk flukt
  8. Døme
    • flukta på ei ørn

Faste uttrykk

  • i flukt
    • i samsvar
      • eit framlegg i flukt med tradisjonen
    • i same lei eller høgd
      • plattingen går i flukt med terrenget
Artikkelside

flaumherja

adjektiv

Tyding og bruk

herja av flaum (1)
Døme
  • flykte frå dei flaumherja områda
Artikkelside

fluktforsøk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

forsøk på å flykte
Døme
  • eit mislykka fluktforsøk
Artikkelside

tilflukt

substantiv hokjønn

Opphav

frå lågtysk; jamfør tysk Zuflucht

Tyding og bruk

  1. det å flykte, rømme eller ty til (nokon for å finne vern eller hjelp)
    Døme
    • ta tilflukt i det norske konsulatet
  2. stad som ein kan rømme til og løyne seg, dekkje seg eller få anna vern;
Artikkelside

rømme 2

rømma

verb

Opphav

norrønt rýma ‘gjere romslegare, rydde, flytte’; samanheng med rom (2 og rom (3

Tyding og bruk

  1. forlate, fare, flykte (frå ein fare, tvang eller liknande)
    Døme
    • rømme byen;
    • rømme frå fengselet
  3. gjere rom (3, vide ut
Artikkelside

fly 11

verb

Opphav

norrønt flýja; samanheng med fly (10

Tyding og bruk

Døme
  • fly unna;
  • fly lagnaden
Artikkelside