Nynorskordboka
tilflukt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tilflukt | tilflukta | tilflukter | tilfluktene |
Opphav
frå lågtyskTyding og bruk
- (det å flykte for å finne ein) stad som gjev vern
Døme
- ta tilflukt i det norske konsulatet
- stad, person eller fenomen ein søkjer tryggleik, trøyst eller hjelp frå
Døme
- Gud er vår tilflukt;
- ho tok tilflukt i estetikken