Artikkelside

Nynorskordboka

rømme 2

rømma

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å rømmaå rømmerømmerrømdehar rømtrøm!
rømte
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
rømd + substantivrømt + substantivden/det rømde + substantivrømde + substantivrømmande
rømt + substantivden/det rømte + substantivrømte + substantiv

Opphav

norrønt rýma ‘gjere romslegare, rydde, flytte’; samanheng med rom (2 og rom (3

Tyding og bruk

  1. forlate, fare, flykte (frå ein fare, tvang eller liknande)
    Døme
    • rømme byen;
    • rømme frå fengselet
  2. gjere rom (3, vide ut