Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 16 oppslagsord

bolt

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk

Tyding og bruk

  1. sylindrisk metallstykke, oftast med gjenge til mutter og/eller hol til splint
  2. jernstong til å stengje dør, vindauge eller liknande med
  4. om eldre forhold: jernstong med lekkje til å setje på føtene på fangar
    Døme
    • leggje nokon i bolt og jern
Artikkelside

bolte 1

bolta

verb

Tyding og bruk

  1. feste med boltar
    Døme
    • bolte fast lause blokker
  2. stengje med boltar
    Døme
    • bolte att dørene
Artikkelside

bolte 2

bolta

verb

Tyding og bruk

  2. velte seg, rulle seg
  3. ruse fram, ståke
Artikkelside

mutter 2

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk; same opphav som mutter (1

Tyding og bruk

fleirkanta metallstykke med gjenga hol i midten, brukt til å feste ein skrue eller bolt
Døme
  • mutteren er laus
Artikkelside

loddebolt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

verktøy til å lodde (3, 5) med;
jamfør bolt
Artikkelside

koffernagle

substantiv hankjønn

Opphav

frå tysk

Tyding og bruk

bolt til å feste riggen på seglskip i
Døme
  • koffernagle av tre
Artikkelside

kile 1

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk kil

Tyding og bruk

  1. reiskap laga av eit avlangt stykke av metall, tre eller liknande med ein egg (1, 1) i eine enden;
    Døme
    • drive inn ein kile i sprekken
  2. i overført tyding: noko som skil
    Døme
    • slå inn ein kile i medvitet vårt
  3. noko som er forma som eit trekanta stykke
    Døme
    • sy inn ein kile i bukselinninga;
    • sjå ein kile av skodde mellom fjella
  4. bolt mellom to maskindelar som kan løysast opp
  5. skriftteikn i kileskrift
Artikkelside

ekspansjonsbolt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

bolt (1) med splitta ende som utvidar seg når bolten blir skrudd fast, nytta til festing i betong, mur og liknande
Artikkelside

svingbolt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

bolt som blada i ei hengsle svingar kring
Artikkelside

stuke 1

stuka

verb

Opphav

frå lågtysk eigenleg ‘vere stiv’; samanheng med stokk (1

Tyding og bruk

klemme i hop med støytar mot enden
Døme
  • stuke ein bolt
Artikkelside
Side 1 av 2