Nynorskordboka
kile 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kile | kilen | kilar | kilane |
Opphav
av lågtysk kilTyding og bruk
- reiskap laga av eit avlangt stykke av metall, tre eller liknande med ein egg (1, 1) i eine enden;
Døme
- drive inn ein kile i sprekken
- i overført tyding: noko som skil
Døme
- slå inn ein kile i medvitet vårt
- noko som er forma som eit trekanta stykke
Døme
- sy inn ein kile i bukselinninga;
- sjå ein kile av skodde mellom fjella
- bolt mellom to maskindelar som kan løysast opp
- skriftteikn i kileskrift