Nynorskordboka
bleig
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bleig | bleigen | bleigar | bleigane |
Opphav
samanheng med blegg (1Tyding og bruk
- kile (1, 1) til å kløyve noko med
Døme
- drive inn ein bleig
- person som går vørdlaust fram
Døme
- ein hoven bleig