Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 6 oppslagsord

befale

befala

verb

Uttale

befaˊle

Opphav

av lågtysk bevalen

Tyding og bruk

  1. gje ordre til;
    Døme
    • eg befaler deg å gjere det
Artikkelside

imperativ 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin; av latin imperare ‘befale, by’

Tyding og bruk

  1. verbalkategori som uttrykkjer ei oppmoding, eit påbod eller ein ordre
  2. verb som er bøygd i imperativ (1, 1)
    Døme
    • ‘sit’ og ‘kom’ er imperativar
Artikkelside

imperator

substantiv hankjønn

Uttale

imperaˊtor, i fleirtal imperaˊtorar; imperatoˊrar

Opphav

frå latin , av imperare ‘befale, by’

Tyding og bruk

Artikkelside

befalingsmann

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i organisasjon med strengt hierarki, til dømes Forsvaret: person som har stilling som er tillagt ansvar for å leie og befale;
Artikkelside

befaling

substantiv hokjønn

Uttale

befaˊling

Tyding og bruk

det å befale (1);
Artikkelside

anbefale

anbefala

verb

Opphav

gjennom dansk, frå tysk; av an- (1 og befale her: ‘overdrage’

Tyding og bruk

gje lovord;
rå til, stø, tilrå;
halde fram som beste løysing eller spesielt skikka
Døme
  • eg vil ikkje anbefale det;
  • anbefale ei bok;
  • anbefale nokon på det varmaste;
  • legen anbefalte operasjon;
  • Helsedirektoratet anbefaler å ete mindre sukker
  • i perfektum partisipp
    • følgje anbefalt strategi;
    • anbefalt aldersgrense er 11 år;
    • trene mindre enn anbefalt
Artikkelside