Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vrine

vrina

verb

Opphav

jamfør norrønt reini ‘hest’; samanheng med vrinske

Tyding og bruk

kvine, skrike (2;
kneggje kvast
Døme
- hesten vrin til merra
lyfte nasen og øvreleppa;
flekkje tenner
Døme
- vrine av det sure eplet;
- hesten vrein på nosa
gjere vondt;
stikke (2, svi (1
Døme
- kulden vrin i nasen

vrien

adjektiv

Opphav

eigenleg perfektum partisipp av vri (

Tyding og bruk

innfløkt, vanskeleg
Døme
- ei vrien sak
om person: vanskeleg i ord og åtferd;
vanskeleg å ha med å gjere
Døme
- ein vrien gjerrigknark

vrinsk 2

adjektiv

Opphav

samanheng med vrine

Tyding og bruk

brunstig, paringshuga
Døme
- ein vrinsk fole
brålynt, hissig

vrin

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

det å vrine;

kvass, kvinande knegging