Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

verbal 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

av verbal (2

Tyding og bruk

setningsledd som utgjer kjernen i eit predikat (2), og som er eit tidsbøygd verb (med mogleg partisipp eller infinitiv)
Døme
  • finn verbalet i setninga
Artikkelside

verbal 2

adjektiv

Opphav

av verb og -al (4

Tyding og bruk

  1. som gjeld det talte eller skrivne ordet;
    (uttrykt) med ord
    Døme
    • verbal evne – formuleringsevne;
    • berre ei verbal solidarisering med dei fattige;
    • verbale sendingar i NRK – ordsendingar
  2. som gjeld verbet
    Døme
    • det verbale bøyingssystemet;
    • verbal stil, uttrykksmåte – stil, uttrykksmåte der verba utgjer ein stor del av ordmengda; munnleg stil
Artikkelside

mitraljøse

substantiv hokjønn

Opphav

frå fransk , av mitraille ‘jernskrap (til lading)'

Tyding og bruk

  1. tungt maskingevær
  2. i overført tyding: person som snakkar fort og mykje
    Døme
    • han var ei verbal mitraljøse i diskusjonen
Artikkelside

nonverbal

adjektiv

Opphav

av non- og verbal (2

Tyding og bruk

som ikkje blir uttrykt med ord
Døme
  • nonverbal kommunikasjon;
  • nonverbale uttrykksmåtar
Artikkelside

infinitt 2

adjektiv

Opphav

jamfør in- og finitt (2

Tyding og bruk

  1. Døme
    • infinitte mengder
  2. om verbalform: som ikkje kan stå aleine som verbal i ei setning og ikkje kan bøyast i modus (1) eller tempus;
    til skilnad frå finitt (2
    Døme
    • infinitiv, partisipp og supinum er infinitte verbalformer
Artikkelside

verballedd

substantiv inkjekjønn

verballed

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Artikkelside

setningsledd

substantiv inkjekjønn

setningsled

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kvart av dei grammatiske ledda som ei setning er bygd opp av
Døme
  • subjekt, verbal, objekt og adverbial er setningsledd
Artikkelside

verb

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin ‘ord’

Tyding og bruk

ord som kan bøyast i tid (tempus) og fungere som verbal (1, og som oftast nemner ei handling, ein tilstand eller ei tilstandsendring
Døme
  • hjelpeverb;
  • «skrive», «leve» og «slokne» er verb;
  • sterke, linne, uregelrette verb;
  • transitive, intransitive verb;
  • refleksive, resiproke verb;
  • sjølvstendige, usjølvstendige verb
Artikkelside

finitt 2

adjektiv

Opphav

frå latin perfektum partisipp av finire ‘ende, avgrense’; samanheng med finis

Tyding og bruk

om verbalform: som kan stå aleine som verbal i ei setning;
til skilnad frå infinitt (2
Døme
  • presens, preteritum og imperativ er finitte former
Artikkelside

-al 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som -al (1

Tyding og bruk

brukt til å lage substantiv; til dømes i ideal (1, nominal (1, ritual og verbal (1
Artikkelside