Nynorskordboka
verb
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit verb | verbet | verb | verba |
Opphav
frå latin ‘ord’Tyding og bruk
ord som kan bøyast i tid (tempus) og fungere som verbal (1, og som oftast nemner ei handling, ein tilstand eller ei tilstandsendring
Døme
- 'skrive', 'leve' og 'slokne' er verb;
- transitive og intransitive verb
Faste uttrykk
- durativt verbverb som uttrykkjer at verbalhandlinga varer ved
- ‘å halde’ er eit durativt verb
- laust samansett verbverb der partikkel (2) og verb blir skrive kvar for seg, til dømes ‘føre opp’ til skilnad frå ‘oppføre’
- linne verbi germanske språk: verb som lagar preteritum med bøyingsending;
til skilnad frå sterke verb- 'hoppe' og 'spele' er linne verb
- refleksivt verbverb der subjektet i setninga rettar handlinga mot seg sjølv, til dømes i uttrykka ‘ho gifte seg’, ‘dei skunda seg’, ‘vi samlar oss’, ‘du undrar deg’
- resiprokt verbverb med ending ‘-st’ som skildrar ei handling som inkluderer to eller fleire
- verba ‘møtast’ og ‘slåst’ er resiproke verb
- sterke verbi germanske språk: verb som dannar preteritum utan bøyingsending, ofte med vokalendring i rotstavinga;
til skilnad frå linne verb- 'grine' og 'bite' er døme på sterke verb
- usjølvstendig verbverb som ikkje kan stå aleine utan predikativ (1
- 'tykkjast' er eit usjølvstendig verb