Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

tirre

tirra

verb

Opphav

kanskje frå lågtysk; samanheng med terge

Tyding og bruk

erte, terge, hisse opp

Døme

ikkje tirr han;
tirre hunden

erte

erta

verb

Opphav

norrønt erta

Tyding og bruk

drive ap med;

terge (1), tirre;

Døme

erte nokon opp;
erte nokon på seg;
dei erta meg for brillene mine

brukt som adjektiv
- eit ertande smil;
- dei hadde ein ertande og lett tone mellom seg

terge

terga

verb

Opphav

lågtysk tergen ‘rive i, tirre’; samanheng med tirre

Tyding og bruk

erte
Døme
- ho kan terge på seg ein stein
eggje opp, tirre
Døme
- terge ein hane
småkjekle