Nynorskordboka
tirre
tirra
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tirraå tirre | tirrar | tirra | har tirra | tirr!tirra!tirre! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| tirra + substantiv | tirra + substantiv | den/det tirra + substantiv | tirra + substantiv | tirrande |
Opphav
kanskje frå lågtysk; samanheng med tergeTyding og bruk
erte, terge, hisse opp
Døme
- ikkje tirr han;
- tirre hunden