Nynorskordboka
terge
terga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å tergaå terge | tergar | terga | har terga | terg!terga!terge! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| terga + substantiv | terga + substantiv | den/det terga + substantiv | terga + substantiv | tergande |
Opphav
frå lågtysk ‘rive i, tirre’; samanheng med tirreTyding og bruk
- drive gjøn med;
Døme
- terge naboen med høge lydar
- eggje opp;
Døme
- terge ein hane