Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

testamentere

testamentera

verb

Opphav

mellomalderlatin testamentare; av testament (1

Tyding og bruk

  1. gje som arv ved testament (1, 1)
    Døme
    • testamentere formuen sin til noko(n)
  2. etterlate
Artikkelside

legat 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin , av legare ‘testamentere’; jamfør legat (1

Tyding og bruk

renter av ein pengesum som i testament eller gåvebrev er avsett til eit visst føremål
Døme
  • skipe eit legat;
  • søkje på eit legat
Artikkelside

testamentering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å testamentere
Artikkelside

skile 2

skila

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt skila; av skil (1

Tyding og bruk

  1. kjenne, sjå tydeleg;
    Døme
    • eg skilar ikkje vegen
  2. ordne sakene sine;
    gje lovnad om noko i eit testament;
    Døme
    • skile garden til sonen
  3. ha full verdi
    Døme
    • båten er dyr, men skilar for det
Artikkelside