Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

talespråk

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

talemål, munnleg språk;

motsett skriftspråk

tale 1

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

norrønt tala f

Tyding og bruk

det å tale (2, 1), det å seie noko;
snakk, prat, røde (1
Døme
- skrift og tale
evne til å tale (2, 1) eller bruke røysta, språket;
taleevne
Døme
- ha dårleg tale
etter fransk parole: bruk av språket hos den einskilde, til skilnad frå språk (1)
talespråk, (nasjonal)språk
Døme
- daglegtale;
- uttale;
- ein film med norsk tale
det ein seier
Døme
- klar, tydeleg tale
- samtale (1, samrøde (1, drøfting
  få nokon i tale
- i uttrykk:
- ikkje (vere) tale om – ikkje vere spørsmål om; ikkje kome til å skje
det ein seier om eit emne ved eit særleg høve;
føredrag, preike (1
Døme
- festtale;
- takketale;
- halde tale

Faste uttrykk

ikkje kome på tale
vere uaktuelt
det kjem ikkje på tale at du får meir sjokolade no
vere på tale
bli drøfta, nemnd, gjord framlegg om; vere aktuell
vere tale om
bli drøfta, gjelde

fonetisk skrift

Tyding og bruk

skrift som gjev at talespråk så nøyaktig som mogleg;

fonetisk

adjektiv

Tyding og bruk

i språkvitskap: som gjeld fonetikk;

Døme

fonetisk gjengiving av tale;
fonetisk alfabet

Faste uttrykk

fonetisk skrift
skrift som gjev at talespråk så nøyaktig som mogleg;
lydskrift

talemål

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

mål, språk som ein snakkar (til dagleg);

munnleg språk, talespråk;

motsett skriftmål

folkemål

substantiv inkjekjønn

Opphav

jamfør mål (; truleg først brukt av Wergeland i 1832

Tyding og bruk

dialektalt talespråk innanfor eit område;
til skilnad frå normalmål (2
vanleg talemål som ikkje er normert av skriftspråket;
til skilnad frå riksmål (1)