Nynorskordboka
tale 1
substantiv hankjønn eller hokjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein tale | talen | talar | talane |
| hokjønn | ei tale | tala | taler | talene |
Opphav
norrønt tala fTyding og bruk
- det å tale (2, 1), det å seie noko;
Døme
- skrift og tale
- evne til å tale (2, 1) eller bruke røysta, språket;
Døme
- ha dårleg tale
- etter fransk parole: bruk av språket hos den einskilde, til skilnad frå språk (1)
- talespråk, (nasjonal)språk
Døme
- daglegtale;
- uttale;
- ein film med norsk tale
- det ein seier
Døme
- klar, tydeleg tale
- samtale (1, samrøde (1, drøfting
- få nokon i tale
- i uttrykk:
- ikkje (vere) tale om – ikkje vere spørsmål om; ikkje kome til å skje
Faste uttrykk
- ikkje kome på talevere uaktuelt
- det kjem ikkje på tale at du får meir sjokolade no
- vere på talebli drøfta, nemnd, gjord framlegg om; vere aktuell
- vere tale ombli drøfta, gjelde