Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

støye

støya

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

bråke (2, larme;
lage spetakkel
- ungane lo og støya;
- motoren støyar heilt forferdeleg
i presens partisipp:
- støyande lått, musikk

ståke

ståka

verb

Opphav

kanskje lågtysk stoken ‘stikke, støyte’

Tyding og bruk

halde leven;
bråke (2, larme, støye
ha det annvint, travelt;
bale, streve
Døme
- ha mykje å ståke med

støy

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

uynskt lyd, bråk, larm;

Døme

vere plaga av støy frå trafikken;
lage støy;
støy og spetakkel