Nynorskordboka
spetakkel
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit spetakkel | spetakkelet | spetakkel | spetakla |
Opphav
frå tysk; av latin spectaculum ‘syn, skodespel’Tyding og bruk
- leven, oppstyr, ståk
Døme
- eit forferdeleg spetakkel;
- lage spetakkel
- underleg syn eller framtoning
Døme
- gå der som eit anna spetakkel