Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

spurte

spurta

verb

Opphav

frå engelsk ‘ta i på spreng’

Tyding og bruk

auke farten og tempoet i eit løp, særleg i siste delen
Døme
- spurte frå resten av feltet
springe fort
Døme
- spurte for å nå bussen

spurt

substantiv hankjønn

Opphav

Tyding og bruk

rask springing;
sprint (1)
Døme
- han var uslåeleg i spurten;
- springe roleg med spurtar innimellom
særleg i samansetningar: (siste) krafttak
- - innspurt
  - sluttspurt

sprinte

sprinta

verb

Opphav

av engelsk sprint; same opphav som sprette (

Tyding og bruk

springe fort i eit løp eller for å nå noko;

Døme

han sprinta inn til sølv;
vi må sprinte i hus før regnet kjem

spurting

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å spurte

Døme

ein fotballkamp med mykje hopping og spurting

spurtsterk

adjektiv

Tyding og bruk

som er god til å spurte (1)

Døme

ein spurtsterk løpar