Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
7 treff

Nynorskordboka 7 oppslagsord

respektere

respektera

verb

Tyding og bruk

  1. ha respekt for;
    akte
    Døme
    • respektere eit anna standpunkt
  2. ta omsyn til
    Døme
    • respektere trafikkreglane
Artikkelside

vyrde 2, vørde 2

vyrda, vørda

verb

Opphav

norrønt virða, vyrða

Tyding og bruk

  1. setje noko eller nokon høgt;
    Døme
    • vyrde framand kultur like høgt som sin eigen
    • brukt som adjektiv:
      • ein vyrd mann i bygda;
      • vyrde gjester!
  2. ta omsyn til;
    bry seg om;
    Døme
    • eg vil ikkje vyrde slik slarv;
    • ho vyrde ikkje å svare meg
Artikkelside

venleg, vennleg

adjektiv

Opphav

av ven (1

Tyding og bruk

  1. imøtekomande;
    blid, hyggjeleg
    Døme
    • vere venleg mot nokon;
    • seie nokre venlege ord;
    • få ei venleg mottaking;
    • med venleg helsing ...
  2. idyllisk, tiltalande
    Døme
    • eit venleg landskap
  3. brukt som etterledd i samansetningar: som sympatiserer med eller som hjelper, tek omsyn til den eller dei førsteleddet nemner
  4. brukt i tiltale for å oppmode til noko
    Døme
    • ver venleg å respektere dette!
    • venlegast kontakt oss i god tid!
Artikkelside

annleistenkjande, annleistenkande

adjektiv

Tyding og bruk

som tenkjer annleis (2)
Døme
  • annleistenkjande folk
  • brukt som substantiv
    • respektere annleistenkjande
Artikkelside

disse 3

dissa

verb

Opphav

av engelsk dis, diss ‘ikkje respektere’

Tyding og bruk

snakke stygt om;
Døme
  • ikkje greitt å disse kollegaer;
  • å bli dissa for noko
Artikkelside

handfesting

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom dansk, frå lågtysk; jamfør norrønt handfesting ‘lovnad, avtale med handslag’ og handfestning ‘trygd, sikkerheit’

Tyding og bruk

om eldre forhold: dokument med lovnad om mellom anna å halde lov og rett og respektere privilegium som ein konge måtte skrive under på før han vart vald
Artikkelside

krenkje, krenke

krenkja, krenka

verb

Opphav

norrønt krenkja; av lågtysk krenken, av krank ‘sjuk’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • kjenne seg krenkt;
    • det ho sa, krenkte han
    • brukt som adjektiv:
      • krenkjande ytringar;
      • bli utsett for krenkjande haldningar
  2. ikkje respektere;
    Døme
    • krenkje ytringsfridomen;
    • menneskerettane blir krenkte
Artikkelside