rekkje 3, rekke 4
rekkja, rekka
verb
Opphav
norrønt rekjaTyding og bruk
- strekkje kroppsdel ut (i full lengd);
Døme
- ho rekkjer fram handa;
- rekkje tunge
- gje nokon noko med utstrekt arm
Døme
- rekk meg fatet!
- han rekte flaska til mora
- følgje ei rekkje av noko
Døme
- rekkje vegen etter nokon;
- rekkje tankane attende
- gå i rekkje (1, 1);gå seint, rusle
Døme
- kyrne rekte heim
Faste uttrykk
- rekkje oppløyse opp strikketøy eller liknande ved å dra ut tråden
- ho har rekt opp det ho har strikka