Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

verb

av mellomalderlatin confrontare ‘stille panne mot panne’

stille nokon ansikt til ansikt
Døme
- dei vart konfronterte med offera for åtaket
stille nokon overfor tidlegare tankar, utsegner eller handlingar
Døme
- bli konfrontert med fortida
gå ope i møte med
Døme
- konfrontere frykta si

substantiv inkjekjønn

sjå noko/nokon i kvitauget
- innsjå ein realitet
  vi må sjå sanninga i kvitauget
- konfrontere nokon
  ho såg mannen rett i kvitauget

substantiv hokjønn

det å konfrontere eller bli konfrontert;

substantiv hankjønn

frå mellomalderlatin; jamfør konfrontere

det å konfrontere eller bli konfrontert;

open konflikt