Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

fjøre 2, fjære 2

fjøra, fjæra

verb

Opphav

norrønt fjara

Tyding og bruk

om havvatn: bli lågare ved fjøre (1, 1);
motsett flø (4, 1)
Døme
- det fjørar;
- sjøen fjørar
bli liggjande berr eller på tørt land ved fallande sjø
Døme
- skjeret fjørar;
- båten fjørar opp
ebbe ut;
svinne;
minke
Døme
- dagen fjøra bort;
- livet fjøra ut

fjøre 1, fjære 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt fjara, opphavleg ‘det at havet fjernar seg’; samanheng med fjern

Tyding og bruk

periodisk fall i høgda på havvatn;
fallande sjø
Døme
- flod og fjøre påverkar isen i fjordane
lågaste vasstand når sjøen har falle;
lågvatn
Døme
- det er fjøre klokka to
del av strand der sjøen flør og fell
Døme
- livet i fjøra

Faste uttrykk

fjøre sjø
fjøre (1, 2), lågvatn
frå fjell til fjøre
alle stader

utfall

substantiv inkjekjønn

Opphav

tyding 3 frå tysk

Tyding og bruk

rask rørsle ut frå ein sjølv mot noko
Døme
- fektaren gjorde små utfall
åtak;
skarp kritikk
Døme
- kome med (harde) utfall mot planen, mot dei styrande
resultat, utgang, slutt (1
Døme
- utfallet av drøftingane, valet;
- krisa fekk eit lykkeleg utfall
straum eller vind frå land, ut fjorden, særleg på fjære sjø;
òg: fjære sjø
utløp, os (2

utfjære, utfjøre

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

full fjære