Avansert søk

Nynorskordboka 8 oppslagsord

brøl

substantiv inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

det å brøle;

brølande lyd;

vilt rop

Døme

setje i eit brøl

brøle

brøla

verb

Tyding og bruk

om større dyr: bure (1, gaule (1
Døme
- oksen bura og brølte
om folk: rope, skrike
Døme
- brøle ein kommando;
- brøle av latter
om naturfenomen og maskinar eller motorar: gje frå seg ein sterk lyd
Døme
- stormen brøler rundt novene

paringstid

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

periode da paringa til ein dyreart går føre seg;

Døme

i paringstida gjev hannhjorten frå seg kraftige brøl

gaul 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt gaul; samanheng med gau og gøy (

Tyding og bruk

det å gaule (;

rop, brøl, skrål

Døme

setje i eit gaul;
slutt med dette gaulet!

buring

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å bure (

Døme

brøl og buring frå bjørnen;
buringa frå sjøen

dyrisk

adjektiv

Opphav

Tyding og bruk

som gjeld dyr (1, 1);
animalsk
sameleis som hos dyr;
umenneskeleg;
vill
Døme
- eit dyrisk brøl;
- dyriske drifter

brølape, brøleape

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

ape i slekta brølaper
i fleirtal: slekt av vestaper der hannane kommuniserer med kraftige brøl;
Alouatta
brølar (1)

belj

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

Døme

setje i ein belj